facinus

facinus
făcĭnus, ŏris, n. [facio], a deed, act, action (class., most freq. in the special signif.).
I.
In gen. (syn.:

factum, res gestae): Atridae duo fratres cluent fecisse facinus maximum, Cum Priami patriam Pergamum... subegerunt,

Plaut. Bacch. 4, 9, 1; 4, 4, 2; id. Trin. 1, 1, 2: tuum nefarium facinus pejore facinore operire, Cato ap. Gell. 13, 24, 12:

nefario facinore admisso,

Caes. B. G. 7, 38, 8:

magnum et memorabile,

Ter. Heaut. 2, 3, 73:

praeclarissimum,

Auct. Her. 4, 55, 68:

hic pulcherrimum facinus adivi,

Ter. Phorm. 5, 6, 30:

pulcherrimum,

Cic. Rab. Perd. 6, 19: rectissimum, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 17 fin.: quantum, Poët. ap. Cic. Fam. 2, 9, 2:

rarum,

Tac. A. 3, 21:

suasit amor facinus,

Ov. M. 8, 90 al. —In plur.:

inaudita et singularia facinora sceleris, audaciae, perfidiae, etc.,

Cic. Verr. 2, 5, 72, § 189:

mirabilia facinora,

id. Phil. 2, 42, 109:

ingenii egregia facinora,

Sall. J. 2, 2. —
B.
Transf. in Plautus for thing:

nimis mirum est facinus, quomodo haec hinc potuerit transire!

Plaut. Mil. 2, 4, 24:

quod facinus video? etc.,

id. Rud. 1, 2, 73.—
II.
In partic., a bad deed, misdeed, outrage, villainy, crime (syn.:

culpa, peccatum, delictum, flagitium, scelus, crimen, etc.): facinus est vincire civem Romanum, scelus verberare, prope parricidium necare: quid dicam in crucem tollere?

Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; cf.:

scelus et facinus,

id. Mil. 16, 43:

ad vim, facinus caedemque delecti,

id. Agr. 2, 28, 77:

nec in facinore, nec in libidine,

id. Mil. 27, 73:

nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,

Liv. 39, 13, 10:

ne facinus facere,

Cic. Fin. 2, 29, 95:

jacere humi ad facinus obeundum,

id. Cat. 1, 10, 26:

committere,

id. Fam. 3, 10, 2; Caes. B. C. 3, 60, 4:

in se admittere,

id. B. G. 3, 9, 3; cf. id. ib. 6, 13, 5:

patrare,

Sall. C. 18, 8: ad omne facinus impellere aliquem, Cic. Fragm. ap. Non. 424, 31 (Rep. 6, 1 ed. Mos.):

crimen facinusque libidinis,

Juv. 6, 294:

transi gymnasia atque audi facinus majoris abollae,

i. e. of a teacher, id. 3, 115 al. —Esp. in exclamations:

O facinus indignum,

Plaut. Men. 5, 7, 15; Ter. Ad. 2, 1, 19:

O indignum facinus,

id. Eun. 1, 1, 25; cf. Quint. 5, 12, 12; Cic. Att. 2, 13 init. —In plur.:

furiae vindices facinorum et sceleris,

Cic. N. D. 3, 18, 66:

homo flagitiis atque facinoribus coopertus,

Sall. C. 23, 1:

talia facinora impune suscepisse,

id. J. 31, 9.—
B.
Transf., concr. ( poet. ), an instrument of villainy, said of the poisoned cup:

facinusque excussit ab ore,

Ov. M. 7, 423.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • facinus — index crime, venture Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • facinus quos inquinat squat — /faesanas kwows irjkwanat iykwat/ Guilt makes equal those whom it stains …   Black's law dictionary

  • facinus quos inquinat squat — /faesanas kwows irjkwanat iykwat/ Guilt makes equal those whom it stains …   Black's law dictionary

  • Facinus quos inquinat aequat — An evil deed or a crime levels those whom it contaminates …   Ballentine's law dictionary

  • Heu facinus: non est hostis metuendus amanti;… — См. Избави мя, Боже, от друзей, а с врагами я и сам справлюсь …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • fatetur facinus qui judicium fugit — /fatiytar feesanas kway jadish(iy)am fyuwjat/ He who flees judgment confesses his guilt …   Black's law dictionary

  • fatetur facinus qui judicium fugit — /fatiytar feesanas kway jadish(iy)am fyuwjat/ He who flees judgment confesses his guilt …   Black's law dictionary

  • Fatetur facinus qui judicium fugit — A person who flees from judgment admits his guilt …   Ballentine's law dictionary

  • cas — I. Cas, Casus. Un cas et meschant fait, Facinus, Flagitium. Un cas aigre, et qui est trouvé fort mauvais, Crimen referuens siue acerbum. C estoit un cas punissable à un Senateur, Criminosum Senatori fuit. Cas digne de mort, Cas capital, Fraus… …   Thresor de la langue françoyse

  • faire — Faire, act. acut. Vient de l infinitif Latin Facere, ostant la lettre c. Facere, agere. L Italien syncope, et dit Fare. Faire de l argent à son creancier, Pecunias conquirere ad nomen eradendum ex tabulis creditoris. Faire argent, Conficere… …   Thresor de la langue françoyse

  • meschanceté — Meschanceté, Facinus illiberale, Improbitas cordis humani, Impuritas, Indignitas, Nequitia, Scelus, Vitium, Flagitium. Grande meschanceté, Perdita nequitia. Fort grande meschanceté, Robusta improbitas. Une mesme meschanceté est entrée és cueurs… …   Thresor de la langue françoyse

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”